şeirlər
Hər qaranlıqda çırpınır bir nur,
Hər həqiqətdə bir xəyal uyuyur.
*
AH… YALNIZ SƏN!
Ruhum, ey aşinayi-əsrarım!
Həp uzaq, bəzmi-vüslətindən uzaq,
Qürbət ellərdə təlxkam olaraq,
Səni özlər də sızlayıb yanarım.
Gecə-gündüz həyati-müztəribim,
Sənin alami-həsrətinlə sönər.
Fikrə gəldikcə həp keçən günlər,
Daima çırpınıb durur qəlbim.
Səndən ayrıldığım zaman o gözəl,
Tatlı, süzgün baqışların guya
Pək dərin bir sükut içində bana
Demək istərdi: “Get, fəqət tez gəl!”
Öpüb əmdikcə tombul əllərini,
Ruhum ağlardı, iştə sən o zaman
Oqudun gözlərimdə pürhəyəcan
Bir əsirin sönən əməllərini.
Sonra titrək, kəsik əda ilə sən
Yalınız – get, saqın unutma! – dedin.
Uça bilsən də şimdi bir gəlsən,
Halımı seyr edib olurdun əmin.
İştə! Həp nevbahara nəşə verən
Qönçələr, nəğmələr, təbəssümlər,
Al şəfəqlər, nəsimi-şuxi-səhər
Bana biganə… ah… yalnız sən!
***
DÜN VƏ BU GÜN
Dün səadətlə parlayan gözlər,
Şimdi yəsü kədər nisar eylər.
Dün təhəvvürlə gürləyən sözlər,
Şimdi bir başqa macəra söylər.
Dünkü xəndan könül bu gün sızlar,
Dün sönən bir əməl bu gün parlar.
Mərhəmətsizdir iştə köhnə fələk,
Bəşəriyyətlə əylənir daim.
Bəşəriyyətlə əylənir gülərək…
Dünkü məhkum olur bu gün hakim,
Dünkü bədbəxt olur bu gün məsud,
Dünkü məsud olur bu gün mərdud.
Başqa, pək başqa şimdi zevqi-cihan,
Dünkü peymanələrdə qan coşuyor.
Dünkü məmurələr bu gün viran,
Dünkü viranələr bu gün məmur…
Həp pozulmuş da dünkü peymanlar,
Yeni dost olmuş əski düşmanlar.
Yoq təbiətdə öylə bir qüvvət,
Əbədi, həm də paydar olsun.
Həp dəyişməkdədir bütün xilqət,
Həp dəyişməkdədir həyatü fünun.
Olmayan varmı inqilabə zəbun?
Varmı sarsılmaz öylə bir qanun?!
Seyr edin iştə kainatı bütün,
Devrilir hər adımda bir əzəmət,
Dinləməz dünkü hadisatı bu gün,
Parlıyor hər dəqiqə bir hikmət.
Hər qaranlıqda çırpınır bir nur,
Hər həqiqətdə bir xəyal uyuyur.
Bakı, 1915
